Kontakty z dzieckiem nie odbywają się lub odbywają się nieprawidłowo z winy drugiego rodzica

UWAGI WSTĘPNE

Niestety nie zawsze uregulowane orzeczeniem sądowym albo ugodą zawartą przed sądem lub przed mediatorem kontakty rodzica z dzieckiem odbywają się prawidłowo, tzn. drugi rodzic nie czyni żadnych trudności w ich odbywaniu. Przykładowo rodzic, pod którego opieką dziecko się znajduje, może bowiem co jakiś czas albo nawet stale nie przyprowadzać dziecka na kontakty, bądź z jego winy mogą one nie odbywać się w ustalonych ramach czasowych (może on spóźniać się z przyprowadzeniem dziecka, bądź zabierać je zbyt wcześnie). Z kolei rodzic, któremu takie kontakty zostały przyznane, może w ogóle nie przychodzić na kontakty. Każdy też z rodziców podczas tych kontaktów może się zachowywać nieprawidłowo np. awanturując się.

Ustawodawca zdawał sobie z tego sprawę dlatego też przewidział dwuetapowe postępowanie sądowe mające na celu przymuszenie drugiego rodzica do prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem. 

ETAP ZAGROŻENIA NAKAZANIEM ZAPŁATY

Pierwszy etap polega na wystąpieniu do sądu z wnioskiem o zagrożenie rodzicowi, który nie wykonuje lub niewłaściwie wykonuje obowiązki ciążące na nim na mocy orzeczenia lub ugody zawartej przed sądem lub mediatorem w przedmiocie kontaktów, nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej na rzecz drugiego z rodziców (tego pokrzywdzonego w ten sposób) za każde kolejne naruszenie tych obowiązków.

Co przy tym istotne, dla zagrożenia nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej nie ma znaczenia, czy dany rodzic niewykonuje (czyli np. uniemożliwia odbycie kontaktu albo w ogóle nie zabierając dziecko na kontakt, nie wydając dziecka drugiemu rodzicowi albo samemu na ten kontakt nie przychodząc), czy też niewłaściwe wykonuje te kontakty (np. w niewłaściwych ramach czasowych, awanturując się).

Co się tyczy wysokości sumy pieniężnej, którą sąd powinien zagrozić rodzicowi za każde kolejne niewykonywanie lub niewłaściwe wykonywanie obowiązków wynikających z kontaktów drugiego rodziców z dzieckiem, to wskazać należy, że ustawodawca nie określił tak górnej jak i dolnej granicy tej sumy pieniężnej. Sąd ustalając wysokość tej sumy pieniężnej powinien mieć na uwadze jedynie sytuację majątkową osoby, której zagrożono jej zapłatą. Znamiennym jest jednak by sąd, oznaczając wysokość tej sumy, adewkatnie do sytuacji majątkowej osoby obowiązanej, miał na względzie, aby suma ta była „skuteczna”, czyli dla naruszającego obowiązki wynikające z orzeczenia albo ugody o kontaktach na tyle dotkliwa, by przymusiła go do wykonania ciążących na nim obowiązków.

Z chwilą wydania (ogłoszenia) postanowienia o zagrożeniu nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej zostaje zakończony pierwszy etap. Postanowienie takie jest bowiem od razu skuteczne, co pozwala przejść do drugiego etapu.

ETAP NAKAZANIA ZAPŁATY

Drugi etap postępowania przymuszającego polega już na wystąpieniu do sądu z wnioskiem o nakazanie zapłaty określonej sumy pieniężnej rodzicowi, który pomimo zagrożenia mu zapłatą za kolejne niewywiązywanie się z obowiązków ciążących na nim z tytułu kontaktu drugiego rodzica z dzieckiem, w dalszym ciągu nie wypłenia swoich obowiązków bądź też czyni to w sposób nieprawidłowy. Sąd nakazuje zapłatę należnej sumy na rzecz drugiego rodzica (tego pokrzywdzonego), ustalając jej wysokość stosownie do liczby naruszeń. „Liczba naruszeń” oznacza dające się wyodrębnić i policzyć przypadki działania w sposób sprzeczny z orzeczeniem lub ugodą w przedmiocie wykonywania kontaktów. Ustalenie wysokości sumy pieniężnej polega na pomnożeniu liczby naruszeń przez kwotę oznaczoną w postanowieniu o zagrożeniu.

Dodać przy tym należy, że z perspektywy nakazania osobie, wobec której uprzednio zagrożono obowiązkiem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej, nie ma znaczenia to, czy naruszenie przez nią obowiązków wynikających
z orzeczenia w przedmiocie kontaktów przybrało postać uniemożliwienia odbycia kontaktów, czy też spowodowania, że kontakty te nie odbywały się prawidłowo. Każda z tych sytuacji musi być oceniana jako naruszenie przez taką osobę ciążących na niej obowiązków.

KONIECZNOŚĆ WCZEŚNIEJSZEGO UREGULOWANIA JAK MAJĄ WYGLĄDAĆ KONTAKTY Z DZIECKIEM

Zaznaczyć w tym miejscu trzeba, że omawiane tu dwuetapowe postępowanie przymuszające ma zastosowanie tylko wówczas, jeśli uprzednio sposób kontaktu rodzica z dzieckiem został uregulowany albo orzeczeniem albo ugodą zawartą przed sądem lub mediatorem. 

Zasygnalizować przy tym trzeba, że możliwym jest zagrożenie nakazaniem zapłaty oznaczonej sumy pieniężnej już na etapie regulowania kontaktów, tj. w orzeczeniu lub ugodzie w przedmiocie kontaktów rodzica z dzieckiem. Ma to miejsce wówczas, jeśli już wtedy zachodzi uzasadniona obawa naruszenia obowiązków wynikajacych z kontaktów danego rodzica z dzieckiem.

Innymi słowy, możliwym jest połączenie pierwszego etapu postępowania przymuszającego (tj. etapu zagrożenia nakazaniem zapłaty) z postępowaniem w sprawie uregulowania kontaktów rodzica z dzieckiem. Wówczas w jednym postanowieniu / ugodzie będzie jednocześnie wskazane, to jak te kontakty mają się odbywać, jak też będzie zagrożone, że w razie ich niewykonywania winny temu rodzic będzie musiał zapłacić oznaczoną sumę pieniężną.

MOŻLIWOŚĆ ŻADANIA ZWROTU WYDATKÓW NA KONTAKTY

Ustawodawca przewidział również możliwość żądania zwrotu uzasadnionych wydatków poniesionych w związku z przygotowaniem kontaktu, w tym kosztów podróży, w sytuacji kiedy do kontaktu nie doszło z winy drugiego rodzica.

Przesłanką uwzględnienia takiego wniosku jest oczywiście wykazanie faktu poniesienia takich wydatków. Możliwe jest to jednak wszelkimi środkami dowodowymi przewidzianymi w kodeksie, tj. dowodami z dokumentów (rachunkami, fakturami, paragonami itp.), ale również z zeznań świadków i przesłuchania stron.

INNE POLECANE ARTYKUŁY

Adwokaci prowadzący bloga www.maszprawo.edu.pl przygotowali również inne artykuły dotyczące spraw rodzinnych, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników. Poniżej przedstawiamy niektóre z nich:

*****

Prawnicy kancelarii prowadzą dla Klientów sprawy o przymuszenie drugiego rodzica do prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z orzeczenia albo z ugody zawartej przed sądem lub przed mediatorem w przedmiocie kontaktów z dzieckiem, jak również bronią Klientów w tego typu sprawach. W razie jakichkolwiek wątpliwości służą pomocą. Kontakt możliwy jest za pomocą formularza kontaktowego:

    Korzystając z formularza wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie swoich danych osobowych podanych w ww. formularzu oraz w przesłanych przeze siebie dokumentach.

    Administratorami Państwa danych osobowych są Adwokat Michał Śmigiel, Adwokat Paweł Zawartka oraz Adwokat Magdalena Walkiewicz (ul. Mogilska 58/9, 31-546 Kraków). Dane osobowe podane w formularzu będą przetwarzane wyłącznie w celu udzielenia odpowiedzi na przesłane zapytanie (podstawą przetwarzania danych jest Państwa zgoda wyrażana poprzez wysłanie zapytania). Podanie danych jest dobrowolne, ale niezbędne w celu udzielenia odpowiedzi.

    Państwa dane osobowe będą przechowywane przez okres nie dłuższy niż to konieczne do udzielenia odpowiedzi. Mają Państwo prawo dostępu do tych danych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania, przenoszenia danych, wniesienia sprzeciwu wobec ich przetwarzania oraz prawo wniesienia skargi do organu nadzorczego.

    Comments are closed.